Από το βιβλίο: "Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΕΛ 235-238
Το πρόβλημα αυτό είναι βασικά πολύ ευκολότερο να επιλυθεί.
Μια υγιής κοινή λογική μπορεί να το λύσει.
Υπάρχουν επαρκείς πόροι για να υποστηρίξουν την ανθρώπινη ζωή και αυτούς η επιστήμη μπορεί να τους αυξήσει και να τους αναπτύξει.
O Ορυκτός πλούτος του κόσμου,
το πετρέλαιο,
το προϊόν των αγρών,
η συνεισφορά του ζωικού βασιλείου,
τα πλούτη της θάλασσας και
οι καρποί και τα άνθη
προσφέρονται όλα στην ανθρωπότητα.
O άνθρωπος τα ελέγχει όλα και ανήκουν στον καθένα και δεν είναι ιδιοκτησία καμιάς ομάδας,
έθνους ή
φυλής.
Oφείλεται αποκλειστικά στον εγωισμό του ανθρώπου ότι σ’ αυτές τις ημέρες της γρήγορης μεταφοράς, πεινούν χιλιάδες, ενώ η τροφή σαπίζει ή καταστρέφεται.
Οφείλεται αποκλειστικά στα σχήματα αρπαγής και στις οικονομικές αδικίες του ανθρώπου που οι πόροι του πλανήτη δε διατίθενται παγκόσμια κάτω από κάποιο συνετό σύστημα διανομής.
Δεν υπάρχει κάποια βάσιμη δικαιολογία για την έλλειψη των ουσιωδών της ζωής σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.
Μια τέτοια έλλειψη αμφισβητεί την κοντόφθαλμη πολιτική και την παρεμπόδιση της ελεύθερης κυκλοφορίας των αναγκαίων για τον ένα ή τον άλλο λόγο.
Όλες αυτές οι οικτρές καταστάσεις βασίζονται
σε κάποια μορφή εθνικής ή ομαδικής ιδιοτέλειας και
στην αποτυχία να αναπτυχθεί κάποιο συνετό αμερόληπτο σχήμα για την υποστήριξη της ανθρώπινης ανάγκης σ’ όλο τον κόσμο.
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει ξέχωρα από την εκπαίδευση των επερχόμενων γενεών στην ανάγκη
του μερισμού,
της ελεύθερης κυκλοφορίας όλων των ουσιωδών εμπορευμάτων;
Η αιτία γι’ αυτό τον κακό τρόπο διαβίωσης είναι πολύ απλή.
Είναι το προϊόν
των παλιών εκπαιδευτικών μεθόδων,
του ανταγωνισμού και
της ευκολίας με την οποία μπορούν να εκμεταλλευθούν τους αβοήθητους και τους αδύναμους.
Δεν ευθύνεται, κάποια ομάδα, όπως κάποιοι φανατικοί ιδεολόγοι μπορούν να οδηγήσουν τον αδαή να υποθέσει.
Η περίοδός μας είναι απλώς μια περίοδος στην οποία ο ανθρώπινος εγωισμός έφτασε στο κορύφωμά του και ή θα καταστρέψει την ανθρωπότητα ή θα την οδηγήσει με νοημοσύνη σ’ ένα τέλος.
Τρία πράγματα θα τερματίσουν αυτή την κατάσταση
της μεγάλης πολυτέλειας και της ακραίας φτώχειας,
της υπερβολικής υπερτροφίας των λίγων και του υποσιτισμού των πολλών,
συν τη συγκέντρωση του παγκόσμιου προϊόντος κάτω από τον έλεγχο μιας δράκας ατόμων σε κάθε χώρα.
Αυτά είναι:
Πρώτο, η αναγνώριση ότι υπάρχουν αρκετά τρόφιμα, καύσιμα, πετρέλαιο και ορυκτά στον κόσμο για να ικανοποιήσουν την ανάγκη ολόκληρου του πληθυσμού.
Επομένως το πρόβλημα είναι βασικά πρόβλημα διανομής.
Δεύτερο, πρέπει να γίνει αποδεκτή αυτή η πρόταση των επαρκών εφοδίων που πρέπει να τα διαχειρισθούν με ορθή διανομή και τα εφόδια που είναι ουσιώδη για την υγεία,
την ασφάλεια και
την ευτυχία
του ανθρώπινου γένους πρέπει να γίνουν διαθέσιμα.
Τρίτο, ότι το όλο οικονομικό πρόβλημα και τη θέσπιση των αναγκαίων κανόνων και υπηρεσιών διανομής πρέπει να το χειρίζεται ένας οικονομικός σύνδεσμος εθνών.
Σ’ αυτό το σύνδεσμο όλα τα έθνη
θα έχουν τη θέση τους
θα γνωρίζουν τις εθνικές απαιτήσεις τους, που βασίζονται στον πληθυσμό, τους ενδογενείς πόρους κ.ά., και
θα γνωρίζουν επίσης τι μπορούν να συνεισφέρουν στην οικογένεια των εθνών.
Όλα τα έθνη θα εμψυχώνονται από τη θέληση για το γενικό καλό,
μια θέληση-για-το-καλό που πιθανόν στην αρχή να βασίζεται στη σκοπιμότητα και την εθνική ανάγκη, αλλά
η οποία θα είναι δημιουργική στην εκτέλεσή της.
Μερικά γεγονότα είναι φανερά.
Η παλιά τάξη έχει αποτύχει.
Oι πηγές του κόσμου έπεσαν στα χέρια των ιδιοτελών και δεν υπάρχει δίκαιη διανομή.
Κάποια έθνη έχουν πάρα πολλά και έχουν εκμεταλλευθεί τα πλεονάσματά τους.
Άλλα έθνη έχουν πολύ λίγα και επομένως η εθνική τους ζωή και η οικονομική τους κατάσταση έχει παραλύσει.
Στο τέλος αυτού της εποχής όλα τα έθνη θα έχουν οικονομικές δυσκολίες.
Όλα τα έθνη θα απαιτούν ανασυγκρότηση.
Όλα θα πρέπει να φροντίσουν ενεργά
να εγκαθιδρυθεί η μελλοντική οικονομική ζωή του πλανήτη και
να διευθετηθεί πάνω σε πιο υγιείς γραμμές.
Αυτή η περίοδος της προσαρμογής προσφέρει την ευκαιρία
να γίνουν δραστικές και βαθιά αναγκαίες αλλαγές και
να εδραιωθεί μια νέα οικονομική τάξη που θα βασίζεται
στη συνεισφορά κάθε έθνους στο σύνολο,
στο συμμερισμό των βασικών αναγκαιοτήτων της ζωής και
στη συνετή συγκέντρωση όλων των πόρων προς όφελος του καθενός,
συν ένα συνετό σύστημα διανομής.
Ένα τέτοιο σχέδιο είναι εφικτό.
Η λύση που προσφέρεται εδώ είναι τόσο απλή ώστε πιθανόν γι’ αυτό το λόγο να μην έχει απήχηση.
Η ποιότητα που απαιτείται από εκείνους που επιχειρούν αυτή την αλλαγή της οικονομικής εστίασης είναι τόσο απλή
η θέληση-για-το-καλό –
ώστε μπορεί πάλι να παραβλεφθεί.
Όμως χωρίς την απλότητα και την καλή θέληση λίγα μπορούν να γίνουν.
Η μεγάλη ανάγκη θα είναι για ανθρώπους
με όραμα,
πλατιά συμπάθεια,
τεχνική γνώση και
κοσμοπολίτικο ενδιαφέρον.
Πρέπει επίσης να διαθέτουν την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Πρέπει να συναντηθούν μαζί και να καταστρώσουν τους κανόνες με τους οποίους μπορεί να τραφεί επαρκώς ο κόσμος.
Πρέπει να καθορίσουν τη φύση και την έκταση της συνεισφοράς που πρέπει να κάνει κάθε έθνος.
Πρέπει να ορίσουν τη φύση και την έκταση των προμηθειών που πρέπει να δοθούν σε κάθε έθνος.
Έτσι
θα επιφέρουν εκείνες τις συνθήκες που θα διατηρήσουν τη δίκαιη κυκλοφορία των πόρων του κόσμου και
θα λάβουν εκείνα τα προστατευτικά μέτρα που θα εξουδετερώσουν την ανθρώπινη ιδιοτέλεια και απληστία.
Μπορεί να βρεθεί μια τέτοια ομάδα ανθρώπων;
Πιστεύω ότι μπορεί.
Παντού υπάρχουν
σοβαροί σπουδαστές της ανθρώπινης φύσης,
επιστημονικοί ερευνητές με πλατιές ανθρώπινες συμπάθειες και
ευσυνείδητοι άνδρες και γυναίκες που έχουν για πολύ καιρό – κάτω από το παλιό και σκληρό σύστημα – ασχοληθεί με το πρόβλημα της ανθρώπινης οδύνης και ανάγκης.
Η νέα εποχή της απλότητας πρέπει να έρθει.
Από το βιβλίο: "Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΕΛ 677-678
Όταν τα τρία μεγαλύτερα Άσραμ θα έχουν κάνει το προπαρασκευαστικό τους έργο για την εξωτερίκευση της Ιεραρχίας και αυτό το έργο – παρά τις διαφορές των ακτίνων – είναι κυρίως εκπαιδευτικό, τότε τα άλλα Άσραμ θα στείλουν αργά τους αντιπροσώπους τους για να συνεργασθούν και να συνεχίσουν το έργο.
Το πρώτο Άσραμ που θα το κάνει θα είναι εκείνο της Τρίτης Ακτίνας.
Την εποχή που θα εμφανισθούν μαθητές από αυτό το Άσραμ, ο κόσμος θα είναι έτοιμος για μια ολική οικονομική αναπροσαρμογή.
Η “αρχή του μερισμού” θα είναι μια αναγνωρισμένη κινητήρια έννοια του νέου πολιτισμού.
Αυτή δε θα συνεπάγεται όμορφες, γλυκιές και ανθρωπιστικές στάσεις.
O κόσμος θα είναι ακόμη γεμάτος από εγωιστές και συμφεροντολόγους ανθρώπους, αλλά η κοινή γνώμη θα είναι τέτοια, ώστε
κάποια θεμελιώδη ιδανικά
θα κινητοποιούν τις επιχειρήσεις και
τα οποία θα επιβάλλονται σ’ αυτές από την κοινή γνώμη.
Το γεγονός ότι οι νέες γενικές ιδέες σε πολλές περιπτώσεις θα διέπονται από τη σκοπιμότητα της αλληλεπίδρασης δε θα έχει βασικά καμιά σημασία.
Αυτό που θα έχει σημασία θα είναι ο μερισμός.
Όταν εμφανισθεί ο “προσαρμοστής των οικονομικών”,
όπως καλείται στην Ιεραρχία ένας προχωρημένος μαθητής από αυτό το Άσραμ της Τρίτης Ακτίνας, θα βρει τις συνθήκες πολύ αλλαγμένες από αυτές που ισχύουν τώρα και αυτό στην ακόλουθη έκταση:
Θα ελέγχει η αρχή της ανταλλαγής και της συναλλαγής, που θα αφορά στην ωφέλεια όλων.
Εξαιτίας της ανάπτυξης της ατομικής ενέργειας για χάρη της ανθρώπινης ευημερίας, η εθνική κυκλοφορία του νομίσματος θα αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό, όχι μόνο από ένα σύστημα ανταλλαγής, αλλά από μια παγκόσμια χρηματική συναλλαγή
– αντιπροσωπευτική των ανταλλασσόμενων αγαθών όταν είναι σχετικά μικρά και ασήμαντα –
και από μια σχεδιασμένη κλίμακα σχετιζόμενων αξιών.
Τα εθνικά υλικά κεφάλαια και τα αναγκαία εμπορεύματα θα προσφέρονται κάτω από ένα εντελώς νέο σύστημα.
Η ιδιωτική επιχείρηση θα υπάρχει ακόμη, αλλά θα ρυθμίζεται.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας,
οι κυριότεροι υλικοί πόροι και
οι πηγές του πλανητικού πλούτου
– λόγου χάρη, σίδηρος, χάλυβας, πετρέλαιο και σιτάρι –
θα ανήκουν για πρώτη φορά σε ένα διεθνή όμιλο που θα κυβερνά και θα ελέγχει.
Όμως
θα προετοιμάζονται για τη διεθνή κατανάλωση από εθνικούς ομίλους που θα τους επιλέγει ο κόσμος και
θα είναι κάτω από τη διεθνή διαχείριση.
